Johan Börjesson rozpoczyna produkcję żelaza, zakładając w Sunnemo pierwszą hutę w okręgu noszącym dziś nazwę Hagfors.

Bengt Gustaf Geijer z Bosjön, przejeżdżający któregoś dnia w pobliżu, dostrzega potencjał gospodarstwa i firmy, które przez kilka lat po śmierci Karlströma w 1691 r. zaczęły popadać w ruinę. Na początku Geijer wynajmuje gospodarstwo Uddeholm.

Geijer i jego nowa żona, Lovisa Sofia Tranea, kupują posiadłość, las, wodospady i hamernię. W tym samym roku Geijer zakłada przedsiębiorstwo Uddeholms Bolag (Firma Uddeholm). Przez kolejne 20 lat wraz z żoną rozbudowują zakład Uddeholm, który staje się w jednym z większych producentów żelaza w Szwecji. Powstaje kilka wielkich pieców i hamerni: najważniejsze z nich to Stjärnfors, Geijersholm, Gustavsfors, Uvanå, Uddeholmshyttan i Traneberg.

Bengt Gustaf i Lovisa Tranea burzą pierwsze domostwo i zastępują je drugim: nowszym, większym i nowocześnie urządzonym dworem Uddeholm. Zadanie zaprojektowania rezydencji Uddeholm powierzone zostaje Johanowi Eberhardowi Carlbergowi. Poproszono go też o zaprojektowanie szkoły średniej w Karlstad, nowej wieży katedry w Karlstad oraz wierzy kościoła w położonej nieopodal miejscowości Väse. Carlberg jest znany także z innych przedsięwzięć budowlanych: w 1727 r. prowadził na przykład modernizację obszaru śluzy Slussen w Sztokholmie.

Bengt Gustaf Geijer umiera, ale przed śmiercią spisuje testament, który ma zagwarantować, że firma pozostanie własnością rodziny nawet po jego śmierci i dlatego nie może być podzielona między wielu spadkobierców.

Umiera żona Bengta Gustafa Geijera, Lovisa Sofia Tranea. W ciągu ostatnich czterech lat po śmierci męża stała się jedną z pierwszych kobiet biznesu w historii Szwecji: sama rozwijała firmę Uddeholm, jednocześnie wychowując dziesięcioro ich dzieci (z których przeżyło dziewięcioro). Jej najstarszy syn, Jan Gustaf, zostaje dyrektorem zarządzającym. Nie jest jednak naprawdę zainteresowany działalnością firmy, więc po trzech latach opuszcza stanowisko i przeprowadza się na południe w stronę Ransäter (obecnie Geijergården).

Jeden z młodszych synów Geijerów, Emanuel, zastępuje swojego starszego brata, który przeniósł się do Ransäter. Dzieci i wnuki rodziny Geijerów zarządzają firmą aż do 1829 r. Dzięki kontaktom z królem Gustavem III Emanuel otrzymuje pod koniec życia tytuł szlachecki i od tej pory jest znany jako Emanuel af Geijerstam.

Stary, XVII-wieczny kościół z Norra Råda zostaje przeniesiony na drugą stronę jeziora Rådasjön i przebudowany na nowy magazyn kukurydzy. W 1960 r. budynek jest ponownie odnowiony i odzyskuje funkcje sakralne: dziś pełni w Uddeholm funkcję kaplicy.

Do firmy Uddeholm dołącza Jonas Waern. Jest pierwszą od ponad 100 lat osobą w firmie nienależącą do rodziny Geijerów. W świetle testamentu założyciela firmy powoduje to problem, szybko jednak rozwiązany przez małżeństwo Waerna z jedną z Geijerówien. Waern jest pionierem promującym produkcję na dużą skalę i usprawnianie działalności. Dostrzega możliwość wykorzystania energii wodnej w rozwoju przemysłu i należy do tych, którzy stworzyli podwaliny rozwoju przemysłowego Szwecji — a tym samym dzisiejszej nowoczesnej firmy Uddeholm.

Waern pozwala jednemu z młodych inżynierów pracujących dla firmy, E.G. Danielssonowi, popłynąć statkiem do Ameryki, aby wprowadzić na tamtejszy rynek markę Uddeholm i jej produkty. Danielsson wraca rok później z kilkoma kontraktami zawartymi z nowymi klientami zza oceanu. Do dziś możemy dziękować mu za umieszczenie nazwy Uddeholm na mapie poza Europą. W 1855 r. E.G. Danielsson zostaje dyrektorem zarządzającym Uddeholms AB.

Pozostająca dotąd własnością rodziny firma Uddeholm zostaje przekształcona w publiczną spółkę akcyjną.

W hucie w Hagfors po raz pierwszy wprowadzony zostaje proces wytapiania stali metodą bessemerowską.

Ukończenie budowy nowej walcarki wstępnej. Rok później powstają fabryka śrub i gwoździ oraz piec martenowski.

Przy zaporze w Stjärnfors, między jeziorem Värmullen a rzeką Uvån, zbudowana zostaje pierwsza elektrownia. Generuje ona moc 400 KM i prąd o napięciu 3000 V.

W kolejnych latach trwają prace przy budowaniu wyjątkowej sieci sprzedaży Uddeholm na całym świecie.

W Europie toczy się druga wojna światowa, ale w neutralnej Szwecji panuje pokój. Uddeholm uruchamia nową prasę kuźniczą i świętuje 275-lecie istnienia firmy. Goście honorowi, kierownictwo i pracownicy uczestniczą w wielkim przyjęciu, o którym mówi po dziś dzień — choć nie z powodów, których można się spodziewać. Nieświeże mięso łosia powoduje bowiem, że zwykle spokojne miasto Hagfors cierpi z powodu zatrucia na epicką skalę.

Czterej współpracujący ze sobą szwedzcy producenci stali — Uddeholm, Fagersta Bruks AB, Hellefors Jernverks AB i Sandvikens Jernverks AB — zakładają spółkę ASSAB (Associated Swedish Steel AB). Jej celem jest wspólne wykorzystywanie możliwości rozwoju biznesowego w Azji (na wschód od Birmy), Afryce i Ameryce Łacińskiej. W 1976 r. firma Uddeholm przejmuje pozostałe spółki, a ASSAB staje się jej własnością w 100%.

Na walnym zgromadzeniu odbywającym się w Karlstad 11 czerwca rozstrzyga się ostatecznie długotrwały konflikt między dyrektorem generalnym Nilsem Danielsenem a prezesem zarządu firmy. Danielsen nie zgadza się na przedłożoną przez zarząd propozycję likwidacji huty w Hagfors. Zarząd chce skoncentrować całą produkcję stali w Storfors, czemu Danielsen jest przeciwny. Mimo takich żądań Danielsen odmawia też odejścia, a konflikt zostaje ostatecznie zakończony przez udzielenie mu przez walne zgromadzenie wotum zaufania. Huta w Hagfors zostaje ocalona, a cały były zarząd musi opuścić walne zgromadzenie.

Stanowisko dyrektora zarządzającego Uddeholm obejmuje Wilhelm Ekman, który będzie piastował to stanowisko przez 19 kolejnych lat, do 1975 r. Dzisiaj wiele osób uważa Ekmana za ostatniego tradycyjnego dyrektora zarządzającego w Szwecji, kierującego holdingiem z pięcioma pionami: stalowym, leśnym (obejmującym też rolnictwo), chemicznym (w tym produkcją celulozowo-papierniczą), energetycznym i górniczym. W okresie rządów Ekmana firma Uddeholm zatrudniała w Värmland ponad 12 tysięcy osób.

Pion Uddeholm związany z leśnictwem zostaje połączony z firmą Billerud w spółkę Billerud-Uddeholm AB. W połowie lat osiemdziesiątych zostaje ona sprzedana firmie Stora — tak powstaje dzisiejszy koncern Stora Enso.

Z Grupy wydzielony zostaje pion zajmujący się przetwarzaniem danych, przekształcony w oddzielną spółkę z firmą Programator AB. Nowe przedsiębiorstwo, AB Värmlandsdata, często wymienia się jako kluczowy czynnik wpływający na rozwój klastra informatycznego w Värmland.

Uddeholm inwestuje ponad 100 mln SEK w nowy zakład przetapiania elektrożużlowego (Electro Slag Remelting, ESR).

W latach 2002–2008 Uddeholm jest głównym sponsorem szwedzkich rajdów samochodowych, największej motoryzacyjnej imprezy sportowej w Szwecji. Rajd „Uddeholms Swedish Rally” jest częścią Rajdowych Mistrzostw Świata i jedynym wyścigiem prowadzonym w warunkach zimowych. Przez dziesięciolecia odbywa się on w lasach w regionie Värmland, a firma Uddeholm uczestniczy w nim z wielką dumą i zaangażowaniem. Główna baza serwisowa rajdu znajduje się w Hagfors, wielu pracowników pracuje więc w niej jako ochotnicy pomagający w organizacji całego wydarzenia.

Austriacki koncern stalowy Voestalpine AG składa ofertę zakupu całej spółki Böhler-Uddeholm AG, z której tworzy później zupełnie nowy piąty pion zajmujący się produkcją stali specjalnych — Special Steel.

Po dwóch latach szczegółowego planowania i ciężkiej pracy uruchomiona zostaje druga prasa kuźnicza, uroczyście otwarta przez króla Szwecji, Karola XIV Gustawa.

Uddeholm robi kolejny krok na rzecz ochrony środowiska, przestawiając produkcję na wykorzystanie skroplonego gazu ziemnego (LNG).